Herbata prasowana

Coraz częściej można spotkać w sklepach „cegiełkowate” kawałki sprasowanej herbaty, spakowanej w ozdobne papierki przypominające cukierki. Skąd wziął się taki pomysł? Otóż w czasach dynastii Tang, z powodów czysto praktycznych, zaczęto w ostatniej fazie przed suszeniem, prasować herbatę w większe lub mniejsze kostki. Takie pakowanie zachowuje wszystkie cechy herbaty a jednocześnie zwiększa jej trwałość. Ten poręczny sposób przechowywania liści herbacianych szybko zyskał nową funkcję. Chińczycy wykorzystując ich wartość dla okolicznych plemion, zaczęli stosować sprasowane cegiełki herbaty jako środek płatniczy. Początek naszej ery to czas, kiedy na tzw. Jedwabnym Szlaku wiodącym z Chin do basenu Morza Śródziemnego kwitł handel, gdzie jedną z „walut” były właśnie płytki herbaciane.  Posiadały one w równych odstępach nacięcia, co ułatwiało odłamywanie pożądanej części w celu zapłacenia za kupiony towar.

Obecnie herbatę prasuje się hydraulicznie. Temu procesowi poddawane są całe bądź połamane liście oraz pył. Najczęściej spotykaną herbatą w kostkach jest Pu-erh, jednakże dostępne są też inne rodzaje. Ciekawą formą jest prasowanie herbaty w kształt gniazd. Można z jednego takiego gniazda zaparzyć cały dzbanek wyśmienitej herbaty. Przygotowuje się ją w taki sam sposób jak zwykłą herbatę danego rodzaju.

Za herbatę prasowaną obecnie nic już nie kupimy. Pozostaje ona ciekawą formą, która może nam dać wiele przyjemności jako popołudniowy, smaczny napar.

Jak zaparzać herbatę?

Sprawa wydawałoby się nader oczywista. Większość z nas do parzenia herbaty nie przykłada większej wagi. Ot, wsypać łyżeczkę herbaty i zalać ją wodą gotującą się z czajnika. Po chwili uzyskujemy gotowy napar i wszystko jest niby w porządku. Lecz spoglądający z boku kiper herbaciany uznałby to za swoiste barbarzyństwo.
Aby wydobyć z herbaty pełnię smaku i aromatu należy postarać się o jak najlepszą wodę. Idealnie gdy jest źródlana, ale równie dobrze sprawdza się woda przefiltrowana. Ważne, aby zawierała jak najmniej soli mineralnych. Należy pamiętać, że tlen zawarty w wodzie jest niezbędny do wydobycia z herbaty wszystkich jej właściwości. Najlepiej wyłączyć czajnik, gdy pojawiają się pierwsze ulatniające się bąbelki powietrza. Z tej racji trzeba unikać do parzenia herbaty wody już raz przegotowanej. Herbaty czarne i czerwone zalewamy wodą o temperaturze 95˚C, czyli chwilę po zagotowaniu się czajnika. Herbaty zielone i białe uzyskują najlepszy napar, gdy parzymy je wodą o temperaturze 70-80˚C (uzyskamy ją po około 10 min. od zagotowania). Czas parzenia herbat jest indywidualny dla różnych gatunków herbat. Przy parzeniu do 3 minut napar zawiera dużą ilość teiny, która posiada właściwości pobudzające. Dłuższe zaparzanie liści sprawia, iż teina wiąże się z uwalniającymi się garbnikami i powoduje, że przygotowany napój staje się łagodniejszy, relaksujący. Herbatę najlepiej parzyć w ogrzanym czajniczku (można przepłukać go wrzątkiem i wytrzeć do sucha). Trochę chęci i czasu może uczynić każdego z nas herbacianym koneserem.